Kopiering av tradisjonskunst som læringsmetode

Abstract

Artikkelen er skriven på bakgrunn av problematikk kring utvikling av ein forskingsbasert didaktikk for tekstilundervisninga på grunnstudiet ved Institutt for folkekultur, Høgskolen i Telemark. Delar av forskingsprosjektet tek difor utgangspunkt i eksisterande undervisningsverksemd ved dette studiet. Spørsmåla som det er søkt å få svar på her, er: Kva dialog og læring er framtredande ved kopiering av ein tradisjonell tekstilgjenstand? og: Korleis har denne arbeidsmåten ein plass i ein forskingsbasert didaktikk? Kopiprosessen skjedde i ein avgrensa oppgåveperiode, utført med to studentgrupper i 2008/2009. Intervju var valt som metode saman med analyse av innhald i oppgåverapportar som var skrivne samtidig med kopiverksemda. I samband med utvikling av ein forskingsbasert didaktikk der kopiverksemd inngår, er drøftingane førte på grunnlag av sosiokulturell og sløydpedagogisk teori, saman med teori i møte med folkekunst. Kopiprosessen er relatert til ein verksemdsmodell for sløydfaget. Resultata er drøfta i høve til mål for oppgåva og gjeldande fagplan. Kopiering som læringsmetode har ein plass i ein forskingsbasert didaktikk når verksemda fører til erkjenning og integrert forståing, ikkje som rekonstruksjon av tradisjonar. Målet for ein forskingsbasert didaktikk er horisontsamansmelting som følgje av hermeneutiske samtaler som gjeld samspel, spatialitet, spelereglar og spelerom i tradisjonen.